مازندنومه، ربابه حسین پور: هر چه تلاش می کنم تا نیمه پر لیوان خوشبینی را نگاه کنم و فرهنگ قدردانی و تشکر از اقدامات انجام شده (هر چند دیر هنگام) را در خود نهادینه کنم، نمی شود؛ این بار اما واقعا خواستم از زاویه ای دیگر ببینم و از کارکردهای برخی از مسئولان قدردانی کنم ، بهانه ها را واقع بینانه باور کنم و محدودیتها را بپذیرم اما ظاهرا ممکن نیست!

چطور می توان اغماض کرد در حالی که واقعیت ها را نمی شود کتمان و لاپوشانی کرد: جاده گهرباران را می گویم یا به تعبیر خیلی ها جاده مرگ!

جاده ای که بر اساس کوتاهی مسوولان وقت علی رغم جمعیت بیش از 50 هزار نفری و استقرار بیش از 30 روستا و تردد روزانه 300 دستگاه تریلر و نقت کش و کامیون به عنوان جاده فرعی درجه 2 تعریف شد که البته بر اساس استاندارد آن هم باید حداقل 9 متر عرض داشته باشد. لیکن جاده گهرباران باریکه ای است با 6 متر عرض پر از چاله و چوله و کنده کاری های فراوان!

جاده ای که شانه ندارد و اختلاف سطح آن با شانه خاکی به 30 سانت می رسد و کوچکترین انحراف مساویست با غلطیدنی مرگبار در کانالهای پر آب و عمیق حاشیه آن!
این جاده که بارها از آن نوشتیم و استمداد طلبیدیم فقط 25 کیلومتر تا سه راه اسلام آباد و جاده اصلی نکا - ساری فاصله دارد. جاده ای که در سال 88 کلنگ تعریض آن در دو فاز به زمین خورد و قرار شد در فاز اول از سه راهی فرودگاه دشت ناز تا چهار راه ورکلا تعریض شود  و این عملیات در فاز دوم تا سواحل دریا ادامه داشته باشد.

یادم می آید قرار بود فاز دو تعریض از سال 90 شروع شود!! فقط چهار سال طول کشید (سال 88 تا سال 92) فاز اول بدون هیچ گونه نصب علائم ایمنی و هشدار دهنده با خرده کاری اجرا شد که هنوز هم کامل نشده و جدا کننده ها یا گاردریل ها فقط در حدود 100 متر پس از تصادفی وحشتناک سر پیچ نصب شده است !

تصادفی که منشاء آن بی احتیاطی و تردد بیش از حد ماشین های سنگین بوده است که البته با استناد به قول نماینده جوان ساری قرار شده بود دیگر خودرو های سنگین از این مسیر تردد نکنند اما زهی خیال باطل!

ظاهرا با اندک مساعدت مالی که بندر امیر آباد در عملیات طاقت فرسای(!) تعریض و آسفالت این جاده کرده لابد حق مسلم شان است که بیش از پیش تردد کنند و تازه این اجازه را سخاوتمندانه به همسایگان صنعتی خود هم بدهند!

از اینها که بگذریم از تعریض باقیمانده مسیر و حتی شانه سازی که به قول مسوولان هر یک کیلومترش بیش از 50 میلیون تومان هزینه بردار است.

 این جاده اخیرا بر اثر کثرت تردد، کارکرد واقعی خود را از دست داده و در بسیاری از بخش ها کنده کاری ها و چاله هایی درست شده که رانندگان حین حرکت برای اینکه در این دست اندازها گرفتار نشوند در لاین مقابل حرکت کرده و موجب وقوع تصادفات شدید می شوند .

بارها مسوولان وقت را مورد خطاب قرار دادیم و به حق یاری طلبیدیم، لیکن ظاهر امر چیز دیگری می نمایاند چرا که "گوش اگر گوش من و ناله اگر ناله توست،  آنچه البته به جایی نرسد فریاد است!"

این بار در دولت تدبیر و امید از مسوول ارشد استان و مسوولان ذیربط می خواهیم طی بازدیدی از جاده مرگبار گهرباران به مشکلات آن توجه جدی کنند..

این جاده و مردم صبورش سالهاست نادیده گرفته شده اند. با اینکه بهترین برنج و کیفی ترین مرکبات و انواع و اقسام محصولات کشاورزی را با تلاش فراوان روانه بازار مصرف می کنند مستحق این همه نابرابری و اجحاف نیستند.

ایمیل نویسنده: heyran55@yahoo.com